“240 kilometer rennen, het is net buitenspelen”

Met een rugzak van 9,5 kilo gevuld met gedroogd voedsel, water en een lichtgewicht pannetje, trotseerde Björn van Loon de zwaarste ultrarun van de wereld, de Marathon des Sables. Ongeveer 900 deelnemers stonden klaar om zeven dagen door de 50 graden celcius hitte van de Sahara te rennen. Mensen verklaarden hem voor gek, waarom zou iemand in hemelsnaam vrijwillig meedoen met zo’n zware race? Maar voor Björn ging het niet om het winnen van een wedstrijd, maar om veel meer. Hij rende de marathon namelijk voor zijn dochter Maya. Zij is geboren met een afwijking aan haar ogen, waardoor ze blind is. “Mijn dochter is blind en die heeft al zoveel uitdagingen, dus ik vond dat ik niet zo mocht miepen.” Hij haalde geld op voor het Bartholomeus Fonds, die zich inzet voor blinde en slechtziende mensen. 

Het is een onwijs zware race. Sommigen bereiden zich voor door te rennen in een sauna, iets wat Björn zelf niet heeft gedaan. En op een gegeven moment krijg je veel pijn, maar, zo vertelt Björn: “Je moet door de signalen van je lichaam heen duwen.” Niet alleen fysiek is de race erg zwaar, contact met thuis is namelijk amper mogelijk tijdens de race. Mentale kracht speelt daarom een centrale rol in het volhouden van de race. “Je denkt tijdens zo’n loop niet meer aan kleine dingen, je zegt wat er in je opkomt." Hij raakte in gesprek met een jongen van 19. Zijn vrienden gingen wel naar de sportschool, maar ook veel naar de kroeg. Hij vertelde Björn dat hij voelde dat er meer moest zijn. Daarom gaf hij zich op voor deze extreme race. "Toen ik hem mijn verhaal vertelde over mijn burn-outs die ik ook op jonge leeftijd had, brak hij in tranen uit en zei: 'Mag ik een knuffel'?”

In De Nacht van KRO-NCRV bespreekt Ruben van Haften met Björn van Loon alle hoeken en randen rondom deze loop.