Hoe ver moeten we gaan in ons activisme?

Een activist van Extinction Rebellion zette vorige week het concertgebouw in Amsterdam op stelten. Hij klom op z’n stoel tijdens een concert om luid aandacht te vragen voor de klimaatcrisis. Na een halve minuut trokken bezoekers hem naar beneden en werkten hem de zaal uit.  In Groot Brittannië lijmde andere klimaatactivisten zich vast aan wereldberoemde schilderijen en in Rome werd er tomatensoep over een bekende Van Gogh gegooid. Ondertussen zitten we nog in de nasleep van de Boerenprotesten en ook de coronarellen zitten nog vers in ons geheugen. 

Er wordt in Nederland flink geprotesteerd en het lijkt wel alsof het activisme steeds extremer wordt. Hoe kan het dat we opeens weer in een protestpiek zitten? Hoe kunnen we het activisme van nu vergelijken met dat uit de jaren 80? En hoeveel nut heeft het protesteren nou echt?
Te gast is Eric Duivenvoorden. Hij is socioloog, filosoof, oud-kraker en activist in hart en nieren.