Kerst bij de Roelvinkjes: ‘Mensen nemen mij nu serieus’

"Dit was het beste jaar uit mijn carrière", vertelt Dries Roelvink, tijdens een speciale kerstbrunch aan de eettafel bij hem in de P.C Hooftstraat. Het afgelopen jaar kende voor Dries een kantelpunt, met een optreden in Paradiso, omgedoopt tot Paradriso, als hoogtepunt. Ook kreeg hij iedere dag een column in het radioprogramma 1op1. Voor 2019 kondigt hij grootse plannen aan: een nieuw seizoen met De Roelvinkjes bij John de Mol, én een lied over Nederland, samen met het Metropole Orkest.

Door Tom Veldhuijzen

"Dit kan toch niet waar zijn? Dries Roelvink op NPORadio 1, die zich bezighoudt met serieuze zaken", dachten veel mensen bij de start van 1op1, het nieuwe interviewprogramma van presentator Sven Kockelmann. Tijdens een stevig of scherp gesprek met een politicus of bestuurder, ging daar opeens de telefoon en dan hing de Amsterdamse volkszanger aan de lijn, met zijn blik op het nieuws. 

Imagoprobleem door gele zwembroek

"Mensen zijn nu anders tegen mij aan gaan kijken", erkent Dries. De uitzending van 1op1 komt op Tweede Kerstdag vanuit het appartement van Dries en Honoria Roelvink, middenin de luxueuze P.C Hooftstraat. "Ik had een imagoprobleem, door die gele zwembroek (van de ANWB-reclame, red.), maar er zijn mensen die nu in de auto blijven zitten om mijn column te horen."

Zijn steun en toeverlaat, Honoria Roelvink, ziet dat Dries het afgelopen jaar zelfverzekerder is geworden. "Waar mensen mij eerder nog weleens vroegen: ‘Waarom ga je uit met die Dries Roelvink’?, zien mensen zien hem eindelijk hoe ik hem zie. Ze hadden al die tijd een vooroordeel. Ik ben heel erg trots."

Dave in de problemen

Tegen presentator Sven Kockelmann vertelt Dries openhartig en eerlijk over zijn zoons Dave en Donnie, "vreselijk geschrokken toen Dave met heel veel alcohol achter het stuur door de politie werd gepakt. Ik was boos en verdrietig, maar zie nu wel dat er een knop bij hem is omgegaan, omdat hij zag hoe hij de hele familie in de problemen bracht."

Grote angst voor de dood

Dries wordt vaak ’s nachts zwetend wakker, bang voor heel veel dingen, maar vooral voor de dood. Zijn depressies heeft hij sinds een jaar of tien wel onder controle. "Ik heb een trauma overgehouden aan het overlijden van mijn sportleraar. Ik zag hem als een groot voorbeeld. Hij was als 27-jarige speler op het veld overleden. Ik was toen 13, en dacht dat je pas dood ging als je oud bent en ziek bent geweest. Op dat moment is er een angst in mij gekropen, dat we iedere minuut zomaar kunnen omvallen."

 "1 januari word ik 60, en dat vind ik helemaal niks. Mijn speeltijd wordt steeds korter. Door maar veel te sporten maak ik mezelf wijs dat ik nog heel lang mee kan."