'Pijnlijk hoe Dafne Schippers werd geïnterviewd'
- Nieuws
- 'Pijnlijk hoe Dafne Schippers werd geïnterviewd'
"Als je kijkt naar de media is het toch alsof Schippers gigantisch is afgegaan", zegt columniste Hasna El Maroudi in het Mediaforum in de NPO Radio 1 Sportzomer. Ze vindt de manier waarop atlete Dafne Schippers direct na haar 100 meterfinale werd geïnterviewd door NOS-verslaggever Jeroen Stekelenburg pijnlijk.
El Maroudi is niet de enige. Op sociale media uiten meer mensen hun ongenoegen over de snelle interviews met Nederlandse olympiërs die niet in de prijzen vielen. Maar volgens sportjournalist Evert ten Napel hoort een interview vlak na een belangrijke wedstrijd bij topsport. Dat Schippers narrig reageerde, vindt hij alles behalve erg. "Ze mag kwaad zijn en chagrijnig, emotie hoort bij sport. Prachtig toch, de adrenaline spuit nog uit haar oren."
Jagen op eerste emotie
De mediatraining die de meeste topsporters achter de rug hebben, dwingt sportjournalisten min of meer op de eerste emotie te jagen. Begrijpelijk, vindt El Maroudi. "Als je die sporters na een half uur pas vragen kan stellen, krijg je een heel mooi net verhaal. Maar toch vind ik de manier waarop dit is gegaan erg pijnlijk. Hoe bedoel je 'wat is er misgegaan'? Ze is nog aan het nahijgen."
Ten Napel: "Schippers geeft uitleg waarom het mis ging: er is fysiek ongemak. Als de interviewer dan niet vraagt wat dat ongemak is, moet je hem ontslaan, dan stelt hij niet de goede vragen." El Maroudi werpt tegen: "En dan toch nog even steken: 'Dan gaan we gissen'. Dat vond ik op dat moment echt te ver gaan, dat was niet meer nodig." Ten Napel: "Jawel hoor, dat heeft Jeroen Stekelenburg heel goed gedaan. Ik heb hem een whatsapp'je gestuurd: 'Goed gedaan Stekel'."
'Huilbui is niet erg'
Sportbonden en sponsoren verplichten atleten in veel gevallen direct na hun wedstrijd klaar te staan voor camera's en microfoons. Dat geldt bijvoorbeeld voor de zwemsters Ranomi Kromowidjojo en Femke Heemskerk, die door de journalistieke confrontatie met hun prestaties hun tranen niet konden bedwingen. Ook judoka's Henk Grol en Marhinde Verkerk hielden het niet droog.
Ten Napel vindt een huilbui op tv niet erg. "Schaam je niet." Bij El Maroudi levert het juist plaatsvervangende schaamte op. "Ik kan gewoon niet zo genieten van de teleurstelling van mensen die ergens jarenlang voor hebben gewerkt." Ten Napel: "Je bent als verslaggever niet uit op tranen, je registreert. De camera registreert de eerste reactie. Als je wint, maar ook als je verliest."
Als het aan El Maroudi laten verslaggevers verliezers liever even met rust. Ze genoot wel van het interview-op-verkrampte-benen met keirin-wielrenster Elis Ligtlee, maar zij had dan ook goud te vieren.
Lees ook: Mart Smeets: Wedstrijd klaar, en dan?