Buitenland

Het meest gemiddelde stadje in Duitsland: 'Ich bin ein Hasslocher!'

foto: Martijn Grimmiusfoto: Martijn Grimmius

Nieuws
Het meest gemiddelde stadje in Duitsland: 'Ich bin ein Hasslocher!'

[KRO-NCRV] Dé Duitser bestaat natuurlijk niet, maar volgens het marktonderzoeksbureau GFK bestaat er wel degelijk zoiets als ‘de gemiddelde Duitser'. Die woont namelijk in Hassloch: de meest gemiddelde stad van Duitsland.

Als je weet wat Hassloch wil, weet je ook wat de rest van het land wil. Met het oog op de komende Bundestag-verkiezingen verbleef NPO Radio 1-verslaggever Martijn Grimmius drie dagen tussen de Hasslochers. Lees hieronder zijn bevindingen en luister naar de reportages.

Bier en wurst

Doen zoals de Hasslochers doen. Dat had ik mij voorgenomen deze drie dagen. En dus meng ik mij tussen de dorpsgenoten die aan één van de vele lange tafels een biertje drinken en een bratwurst eten. Het clichébeeld van de gemiddelde Duitser klopt in ieder geval. Als er een evenement of een feest is, zijn bier en worst niet ver weg. Zo ook niet bij de ‘Sichterheit- und Gesundheitstag’. Alles wat met veiligheid en gezondheidszorg te maken heeft, verzamelt zich in de plaatselijke sporthal.

Als ik aan mijn tafelgenoten vraag of ze tevreden zijn met hun land variëren de antwoorden van: 'best wel tevreden' tot 'ik ben gelukkig in Duitsland'. Van de meesten mag alles wel blijven zoals het is.

Hassloch, het gemiddelde van Duitsland

Hassloch, Duitsland heeft 21.000 inwoners. Het dorp ligt tussen Mannheim en Karlsruhe in de deelstaat Rijnland-Palts. De verhouding tussen arm en rijk, jong en oud, is statisch gezien hetzelfde als de rest van Duitsland. Per huishouden wonen, net als in doorsnee Duitsland, 2,17 mensen. Ook de koopkracht is er gemiddeld hetzelfde.

'Het moet anders'

Toch bleek tijdens de laatste deelstaatverkiezingen (Hassloch valt in de deelstaat Rijnland-Pals) dat bijna één op de vijf Hasslochers iets anders wil. Vanuit het niets behaalde de ‘Alternatieve für Deutschland (AfD)” ruim achttien procent van de stemmen in het dorp.

Wie zijn deze mensen? Waarom stemmen ze op een partij die bij tijd en wijle flirt met een donker verleden? Als ik er op straat naar vraag, blijft het vaak stil. De gemiddelde Duitser houdt er niet zo van om openlijk te zeggen waar hij op stemt, ook niet als dat het CDU of de SPD is.

‘Enttäuscht” en “unzufrieden” zijn woorden die af en toe vallen. Maar waarin zijn ze dan teleurgesteld? En waarover? Meestal blijft het antwoord beperkt tot: “Het moet anders, zo kan het niet langer doorgaan.”

De gemiddelde Nederlander

Als ik dan toch concrete zorgen hoor, heb ik vaak een déjà-vu naar een halfjaar geleden. Kan ik nog wel doorwerken tot mijn 67^e? Heb ik genoeg pensioen? Zijn er straks nog genoeg leraren voor onze scholen? Pikken de vluchtelingen niet alle sociale voorzieningen van ons af? Het zijn veelal dezelfde vragen die ook veel Nederlanders in maart hadden tijdens de Tweede-Kamerverkiezingen.

Maar er zijn ook Hasslochers die het niet zo somber inzien. Zij verenigen zich in Burgercomités, met als doel de toekomst van Duitsland te verbeteren. Hoe? Door optimisme te combineren met een grote dosis energie, vertelt de voorzitter mij.

Als ik na mijn zesde bratwurst en evenzovele ‘schoppen’ bier het allemaal tot me door laat dringen is er eigenlijk maar één conclusie: de gemiddelde Duitser verschilt eigenlijk helemaal niet zoveel van de gemiddelde Nederlander. Natuurlijk hebben we onze zorgen, maar eigenlijk zijn we best tevreden. Ich bin ein Hasslocher!